واکسن دوماهگی

علیرضا جوووونم امروز با دو سه روز تاخیر من و بابایی بردیمت تا واکسن

دو ماهگیتو بزنی. همش دعا میکردم که خیلی کم درد بکشی. واکسنو

که به پای نازت زد خیلی گریه کردی و حسابی دل من و بابایی آتیش

گرفت. بعدم که رفتیم خونه دمغ بودی و نای جیغ زدن نداشتی. خانمی

که واکسنتو زد گفت که مواظب باشم تا تبت بالا نره.

علیرضا جونم شب اول از ترس این که تو تب داشته باشی و من خواب

باشم و نفهمم اصلا نخابیدم و همش بالا سرت چکت میکردم. 6 صبح بود

که دیگه بابایی اومد بالا سرت و من رفتم خابیدم. از خواب که پاشدم

انقد باهات بازی کردم تا یه لبخند بزنی و این عکسا رو ازت گرفتم ولی از

چشمات بیحالیت معلومه. نمیدونی تحمل دمغ بودنت چقدر سخته.

الهی همیشه سالم باشی و هیچ وقت بیحال نبینمت.

دوووست دارم نفسم